فشارداخل شکمی و‎ ‎عوامل مرتبط با‎ ‎آن دربیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه: با وجود تاثیر افزایش فشار داخل شکمی بر اختلالات ارگانی و افزایش مرگ و میر، اطلاعات مربوط به فراوانی و عوامل خطرساز مرتبط با ‏آن در بخش های مراقبت ویژه کافی به نظر نمی رسد، این در حالی است که نتایج بسیاری از مطالعات مبین آن است که فشار داخل شکمی ‏اندازه گیری شده در بدو پذیرش بیماران دربخش مراقبت ویژه می تواند به عنوان یک عامل مستقل پیشگویی کننده میزان مرگ و میر و ارزیابی ‏اثرات افزایش فشار داخل شکمی ‏‎ ‎بر روی عملکرد ارگانی مورد توجه قرار گیرد.‏ هدف: این مطالعه با هدف تعیین فراوانی افزایش فشار داخل شکمی و عوامل مرتبط با آن در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ‏انجام گرفته است.‏ روش کار: این مطالعه یک تحقیق مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی است که بر روی 76 بیمار بستری دربخش مراقبت ویژه دریکی از بیمارستان ‏آموزشی منتخب شهر رشت به روش تدریجی انجام شده است. فشار داخل شکمی هر 8 ساعت برای یک دوره 24 ساعته از طریق کاتترفولی(روش ‏korn‏) اندازه گیری شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش بود: بخش اول مربوط به مشخصات فردی ‏واحدهای موردپژوهش(سن، جنس، شاخص توده بدنی، تشخیص بیماری)، بخش دوم شامل نمره بررسی مداوم نارسایی ارگانی (وضعیت تنفسی، ‏انعقادی، کبدی، کلیوی، همودینامیک و سطح هوشیاری) و بخش سوم شامل اطلاعات مربوط به اندازه گیری فشار داخل شکمی و متغیرهای ‏همراه(متوسط فشار شریانی، فشار پرفیوژن شکمی، متوسط فشار راه هوایی، حداکثر فشار راه هوایی، فشار پلاتو و مد دستگاه تهویه مکانیکی) ‏اطلاعات دموگرافیک، نوع تشخیص، نمره بررسی مداوم نارسایی ارگانی‎ ‎، فشار ورید مرکزی، متوسط فشار شریانی، فشار پرفیوژن شکمی، متوسط ‏فشار راه هوایی، حداکثر فشار راه هوایی، فشار پلاتو و فشار مثبت انتهای بازدمی در هر بار اندازه گیری، ثبت شد‎.‎ نتایج: یافته ها نشان داد که میزان فراوانی هیپرتانسیون داخل شکمی 42/18 درصد می باشد. آزمون رگرسیون چند متغیره نیز نشان داد که ‏متوسط فشار شریانی با 02/1 برابرموجب افزایش فشار داخل شکمی شده است.‏ نتیجه گیری: توجه به فشار داخل شکمی به عنوان یک عامل تأثیر گذار بر روی عملکرد سایر ارگان ها در بیماران بخش مراقبت های ویژه بسیار ‏حائز اهمیت می باشد و توصیه می گردد که فشار داخل شکمی به صورت روتین در این بیماران اندازه گیری و‎ ‎بدین وسیله از بروز سندرم ‏کمپارتمان شکمی و عوارض آن پیشگیری شود.‏